عرض خود می بری و زحمت ما میداری

احمدعلی رستگاران

در سالهای گذشته شاهد بوده ایم، عده ای ظاهراً و با ادعای مبارزه و ضدیت با استبداد و فقدان آزادی ها، در دوران حکومت رژیم گذشته ، تیشه برداشته و بی محابا و بی مطالعه و نادانسته _در مورد برخی_ و دانسته و تعمداً_در مورد عده ای دیگر_ به تاریخ، تمدن و فرهنگ ملی ما زده اند. و در این جهت چنان راه افراط پیموده اند، که هیچ چیزی از هجوم آنها در امان نمانده است. و بسیاری از ما ایرانیان نیز به آن اوضاع با بی تفاوتی نگریسته ایم، که یکی از علل آن می توانسته است، این باشد، که به خطری که از جانب آگاهان متعمد متوجه فرهنگ، تمدن و تاریخ ایران بوده است، توجهی نداشته ایم.آگاهان متعمدی که می دانسته اند چه اهدافی را از ستیزه با تمدن این ملت پی می گیرند، و حصول چه نتیجه ای از این ستیزه جویی را انتظار می کشند.البته این اشخاص فراموش نمی کرده اند، که از مبارزه مستقیم با تمدن ما که خواه و ناخواه می توانسته واکنش معکوس ملت ایران را برانگیزد ، بپرهیزند. و دشمنی خود با تاریخ و تمدن ایران را در قالب مبارزه با استبداد سلطنتی گذشته بریزند، و تیغ بی دریغ تهاجم و ایلغار فرهنگی خویش را به ادعای مبارزه با نشانه ها و نمودهای استبداد،متوجه کل تمدن ما نمایند. و بویژه و در راس این تهاجم را متوجه آن بخش از تاریخ ما کرده اند، که شالوده تمدن ما و تاریخ انسانی را تشکیل می دهد.

حسب شنیده ها اخیراً موجودی بنام صادق الحسینی، که گویا در مرکز گفتگوی تمدن های آقایان و لابد بعنوان یکی از مسئولین این گفتگوها ، جا خوش کرده است، مبادرت به هتاکی هایی نسبت به کوروش بزرگ، سمبل و نمونه ی بخشی درخشان از تاریخ تمدن ایران نموده است. اگرچه در رسانه های داخلی صحبتی از افاضات این چنینی مسئولین گفتگوی تمدن ها نشنیده و ندیده ایم، اما این امر فرصت مناسبی است، تا نگاه کلی از بیرون به مرکز مذکور بیندازیم. و بپرسیم حالا که قرار است ،دیگران( لابد صاحبان تمدن های درخشان تاریخی) را به گفتگو فرا خوانیم، محدوده ی چنین فراخوانی چیست و کجاست؟ درباره کدام تمدن ها گفتگو خواهیم کرد؟ با صاحبان چه تمدن هایی گفتگو می کنیم؟ این تمدن ها از چه تاریخی آغاز و در چه تاریخی پایان می یابند؟ بعبارت دیگر آیا این امر که ظاهراً امری فرهنگی است،از شمول تاثیرات ناگوار سیاست بازی ها و اغراض شخصی و گروهی برگرفته از مشارب فکری گوناگون مصون خواهد ماند؟ و اصولاً تدابیری اندیشیده شده است تا این امر کاملاً فرهنگی از شبهه غرض ورزی ها برکنار بماند؟غرض ورزی ها و دشمنی هایی که در هر حال اساس و فلسفه وجودی چنین گفتگوها و تشکیلات آنها را متزلزل و بی اعتبار خواهد ساخت . البته تاسیس مرکزی تحت عنوان گفتگوی تمدن ها ،به تشکیلات سازمانی و شاغلین تمام وقت و پاره وقت و صدالبته به بودجه های نه چندان اندکی نیاز خواهد داشت . این بودجه از محل جیب ملت ایران پرداخت خواهد شد . زیرا تاسیس چنین مراکزی نه ساده و آسان است، و نه بدون هزینه . و مایلین به چنین گفتگوهایی نیز،هزینه های اداره مرکز را از جیب خویش نخواهند پرداخت. یکی از تبعات ناگزیر چنین مطلبی ، تکلیف اداره کنندگان مرکز است به پاسخ گویی در خصوص چگونگی کار ، مبانی و اصولی که شالوده اقدامات آنها را تشکیل می دهد به ملت ایران. تاریخ تمدن این کشور چنان روشن و درخشان است که نه می توان آن را نادیده گرفت و نه در مورد آن به هیاهو و جنجال های غیر خردمندانه پرداخت. بویژه و بویژه اینکه اگر این تمدن را بنا به هر فرمایش احتمالی باید نادیده گرفت، یا باید در جهت مخدوش کردن چهره بنیان گذاران آن تلاش کرد،در این صورت قرار است درباره کدام تمدن با دیگران به گفتگو بنشینید؟کسانی که در چنین مراکزی بکار و فعالیت اشتغال ورزیده اند، چگونه و بر اساس چه شایستگی هایی گزیده شده اند؟ قاعده کار این است که هر بخش از تاریخ تمدن این ملت به آدمهایی متخصص در آن سپرده شو،د تا درباره آن به پژوهش و برجسته کردن موضوعات همت گمارند.

مرکز گفتگوی تمدن ها راه می اندازید! و پول این ملت را هزینه می کنید تا به تاریخ ، تمدن و فرهنگ و نیاکان او اهانت کنید؟ توجه می کنید! این امر چه فرقی می کند با اینکه به دیگران پول بدهیم تا پدران و مادران ما را مورد اهانت قرار دهند؟ مگر طول زمان چند هزار ساله سبب خواهد شد که رشته پیوسته نسل های ایرانی بریده شود؟ هتک حرمت کوروش بزرگ که سمبل بخش درخشانی ازتاریخ تمدن ایران است، مصداق بارز توهین به نیاکان ما است. تصور می کنید این ملت متوجه نیست؟ می توانید بخش اصلی و درخشان تمدن این ملت را که بخش درخشان تاریخ بشری نیز هست، نفی کنید، و از بین ببرید؟ گفتیم موجودی بنام صادق الحسینی که گویا در مرکز گفتگوی تمدن ها! جای گرفته، به هتاکی نسبت به تمدن ما پرداخته است. توجه دارید که موضوع چه اندازه جالب است؟! مرکز گفتگوی تمدن ها در ایران، تبدیل به مرکزی برای اهانت به تمدن این ملت و نمادهای آن شده است. از همه شنیدنی تر و جالب تر اینکه گویا این صادق الحسینی ایرانی نیست، و از عرب های عراقی می باشد! خوب مسئولین مرکز پاسخ دهند آیا چنین شخصی در آن مرکز فعالیت دارد؟ اگر دارد ملیت وی چیست؟ ایرانی است یا عرب؟ اگر ایرانی است چگونه و بر مبنای کدام شایستگی ها و صلاحیت های علمی وکدام اشراف و تسلط به تاریخ تمدن این سرزمین در آن مرکز مشغول به کار است؟ و چه کسانی و چگونه بر فعالیت های وی نظارت دارند؟ و اگر عرب است این چگونه مرکزی است که با بوق و کرنا تاسیس آن را فریاد می زنند و برای معرفی تمدن ملت ایران به دیگران مسئولیت را به عربی عراقی می سپارند؟ در این کشور مورخ و تمدن شناس ایرانی موجود نیست، که اعراب را به چنین کار خطیری گماشته اید؟ اعرابی که طبیعتاً نه تنها هیچ گونه دلبستگی به تاریخ و تمدن این ملت ندارند، سهل است که در بسیاری از مقاطع زمانی دشمنی تاریخی خود را با ما نشان داده اند.

بهر تقدیر و همچنانکه گفتیم تاریخ تمدن ایران و بویژه دوران مربوط به کوروش بزرگ و منشور حقوق بشر وی چنان درخشان است که از هتاکی چنین موجوداتی ، گزندی نخواهد یافت. مصداق بارز شعر:

ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست

                                                                      عرض خود می بری و زحمت ما می داری

بهمن و اسفند 81 شماره سی و پنجم و سی وششم ماهنامه آیینه زندگی